وقتی در جایگاه وی آی پی فیلم نمی بینند!

صحبتهای آقای محمدعلی ابطحی در گفتگو با خبرگزاری موج درباره فیلم مستند "زیر صفر مرزی" که در جشنواره سینماحقیقت به نمایش در آمده این پرسش را ایجاد می کند که آیا واقعا ایشان همین فیلم را دیده یا درباره فیلم دیگری صحبت کرده است؟!
 
به گزارش مردم سالاری آنلاین، آقای ابطحی گفته : "در فیلم زیر صفر مرزی یک جاهایی بود که، کاملا به این نتیجه می رسیدیم که جنگ را ایران شروع کرده، ایران حمله کرده و نگذاشته که تمام شود و بحران را آفرینی کرده است؛ که من معتقدم این یک بی انصافی در حق جنگ و مسئولین و شهدای آن بود." اگر آقای ابطحی ما رو روشن کنند که دقیقا کدام قسمت از جنگ، این ادعا را مطرح کرده که ایران جنگ را آغاز کرده کل حرفهای ایشان را می توان دربست پذیرفت. اتفاقا مستند زیر صفر مرزی، اصلا درباره چگونگی شروع جنگ تحلیل و روایتی نداشت و آنچه هم درباره روزهای آغازین جنگ در این مستند به تصویر کشیده شده درباره مقاومت قهرمانانه شهرهای مرزی بویژه در منطقه دشت آزادگان است که در پیوند با حضور شهید علی هاشمی مطرح شده است. از همین جا، صحت ادعای آقای ابطحی روشن می شود.
 
آقای ابطحی مدعی شده این مستند حاصل "چند روایت ناقص در کنار هم است که هیچ موضوعی را مشخص نمی کرد"! بعد هم گفته: "من فکر می کنم کارگردان این فیلم، وقتی به خوزستان رفته و تصاویر زیبای آنجا را دیده، فراموش کرده که هدف فیلم چه بوده است. یا اینکه خواسته برای آن تصاویر، مطلبی درست کند و آن مطالب هم انتقادی باشد."
 
وقتی فردی با کمترین آگاهی درباره سینمای مستند و کارگردانان آن به جشنواره سینماحقیقت می رود حاصلش همین قضاوتهاست! مهدی افشارنیک کارگردان مستند زیر صفر مرزی، سالها خبرنگار حوزه نفت بوده و شاید صدها بار به خوزستان رفته و طبیعتا نمی تواند دیدن تصاویر زیبای خوزستان موجب حیرت و فراموشی او شده باشد یا برای آن تصاویر، مطالب انتقادی پیدا کند! هرچند کاملا مشخص است که بسیاری از تصاویر فیلم، حاصل جستجو در آرشیوهای مختلف بوده تا تصاویر دست اولی از شهید علی هاشمی، یا جلسات شهید هاشمی و محسن رضایی یا عملیات شناسایی برای عملیات خیبر و ... در مستند قرار گیرد و بر خلاف آنچه آقای ابطحی ادعا کرده است، تصاویر فیلم، صرفا قابهایی از خوزستان نیست. به همین خاطر هم هست که گفتم شاید آقای ابطحی فیلم دیگری را دیده یا حداقل این که فیلم را نصفه دیده است! آقای ابطحی حتما نمی داند – و ندانسته قضاوت می کند - که این دومین مستند افشارنیک است و اتفاقا اولین مستندش هم در خوزستان و درباره نفت بوده؛ پس دیدن خوزستان برایش نمی تواند تازگی داشته باشد.
 
مهدی افشارنیک فرزند شهید هم هست و طبیعتا دیدن خوزستان به عنوان خط مقدم جبهه ها، برای او همان تصویری را که در ذهن آقای ابطحی و امثال آقای ابطحی ایجاد می کند، زنده نمی کند. خوزستان برای افشارنیک که سالها هم به عنوان خبرنگار در خوزستان، از درد مردم آنجا نوشته، پر از درد است و نه ذوق زدگی. درد از فقر مردمی که آقای ابطحی در زمان مسوولیتش با لودگی برای آنها جک میساخت.
 
جالب اینجاست که ابطحی مدعی شده فیلم، مرور زندگی آن شهید را نیمه و ناقص گذاشته؛ درحالیکه اتفاقا تنها پیام فیلم که به انتها می رسد و پایان باز ندارد، همان سرنوشت شهید علی هاشمی است که اتفاقا با تصاویر مستندی از تشییع پیکر این شهید و پخش خبر آن از صداوسیما و پیام رییس جمهوری وقت همراه است. واقعا آقای ابطحی فیلم را دیده؟! واقعا در سالن مملو از جمعیت پردیس چارسو، میزان تاثر بینندگان را ندیده که شاید بیش از یک فیلم عاطفی داستانی، تحت تاثیر پیام فیلم قرار گرفته بودند؟  شاید هم چون برای آقای ابطحی جایگاه وی آی پی در نظر نگرفته بودند، در سیل جمعیت، فیلم را در حالت ایستاده و البته نصفه و نیمه دیده و آنقدر خسته شده که پیام فیلم را دگرگون درک کرده است. اما هر چه باشد اینگونه قضاوت درباره فیلمی که صریح و صادقانه درباره یک منطقه مرزی سخن می گوید، تنها نشاندهنده آن است ادعاهای برخی، تا چه حد با واقعیاتی که از آنها نمود پیدا می کند تفاوت دارد؛ تفاوتی از زمین تا آسمان؛ به اندازه فاصله آنچه در یک فیلم ارائه شده با درکی که از آن فیلم داشته اند...
حمیدرضا شکوهی