هندوانه در بسته ای برای شیرین کردن کام اصولگرایان

نام هشت نفر در لیست اعلامی شورای نگهبان وجود داشت، پنج نفر خود را اصولگرا می نامند و دو نفر دیگر، نمایندگان انتخابی برای نمایندگی اصلاح طلبان محسوب می شوند. یک نفر نیز غیر منتظره و مستقل آورده شد، که می گوید نه ستادی دارد و نه پولی!
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در بین این چهره ها شخصی به نام سعید جلیلی قرار دارد؛ کسی که تا به حال وی را، در تلویزیون و در جایی جز کنار خانم اشتون ندیده ایم. ادبیات آشنایی دارد ولی با این تفاوت که دیپلماتیک تر است؛ جنس سخنانش از جنس هشت سال اخیر است. گویی این شباهت کلامی و جهان بینی را خود اصولیون نیز درک کرده اند!
محمدرضا باهنر از چهره های اصولی، در نشست ماهانه جامعه اسلامی مهندسین که عصر روز شنبه ۴ خرداد برگزار شده بود ، جلیلی را به هندوانه در بسته تشبیه کرده است. وی تایید صلاحیت سعید جلیلی در کنار عدم احراز صلاحیت محمد سعیدی کیا را سوال برانگیز خوانده و با رد این که سعید جلیلی نامزد مورد حمایت رهبر ایران است گفته: « فردی باید رئیس جمهور شود که توانمندی داشته و مجرب باشد و هندوانه دربسته نباشد». به گزارش خبرگزاری مهر، باهنر گفته است: « بنده خبر دارم که دستوراللعملی برای سپاه و بسیج از سوی رهبر معظم انقلاب فرستاده شده که این دو نهاد را از فعالیت سازمانی برای یک کاندیدای خاص منع کرده اند همچنین متاسفانه صدا و سیما مذاکره کوتاه آقای جلیلی و خانم اشتون را در ترکیه به صورت سنگین پوشش داد که این هم یکی از موضوعاتی بود که سوءتفاهماتی به وجود آورد». دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین با تاکید بر اینکه نباید این شائبه در اذهان برخی حامیان جلیلی از جمله حزب اللهی ها شکل بگیرد که او کاندیدای نظام است خاطر نشان کرد: «اگر با این تصور که آقای جلیلی انتخاب شود و بعد از آن داستان ۸ ساله دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد به وجود بیاید این موضوع خسارتهایی را برای نظام خواهد داشت و اگر هم انتخاب نشود و این شائبه در اذهان حزب اللهی ها وجود داشته باشد بازهم خسارتی برای کشور به همراه خواهد داشت».
ترس اصولگرایان از آمدن احمدی نژادی دیگر به مدتها پیش از جریان انتخابات باز می گردد. در مراحل قبل، ترس از ورود مشایی به جریان انتخابات وجود داشت؛ که در نهایت عملی نشد. در این مرحله نیز تصور اینکه مبادا مجبور شوند، مزه بی مزه هندوانه پیشین را برای چند سال بعدی نیز تحمل کنند، کام تلخ اصولیون را تلخ تر می کند.
جلیلی احمدی نژادی دیگر است؟
جلیلی خود را ساده زیست معرفی می کند؛ نسخه ای که پیش تر از وی احمدی نژاد مصرفش کرد و تمام شد. پنیر نیز گران تر از آن شده است که بتوان با آن سر سفره نشست و ژست ساده زیستی گرفت!
آقای جلیلی برنامه ها و شعارهای احمدی نژاد را در زمینه سیاست خارجی دنبال می کند. احمدی نژاد در عرصه بین المللی سیاست ادامه غنی سازی، مخالفت با طرح صلح خاورمیانه که آمریکا آن را نمایندگی می کند و حمایت از حزب الله لبنان و حماس و سوریه را اجرا می کند. نمود سیاست های او در شعار «مقاومت» جلیلی آشکار است و تأکید بر ادامه سیاست خارجی طبق الگوی پیشین بیان آشکار این مسئله است که آمدن جلیلی یعنی ادامه تحریم ها و عدم تغییر در وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم و تا جایی که نفت بدهیم تا غذا و دارو از چین و هند بگیریم!
عمل بر اساس گفتمان اسلام ناب محمدی را، زمانی به کرات از زبان احمدی نژاد شنیده ایم و حالا از زبان جلیلی نیز می شنویم. جلیلی در میتینگ انتخاباتیش می گوید: مسیر پیشرفت انقلاب اسلامی وقتی مورد تهدید قرار می‌گیرد که اندیشه اسلام ناب محمدی انکار شود.
جلیلی با زبانی شعاری سخن می گوید و جلیلی ستاد مردمیش را حیات طیبه می نامد. وی در مورد گفتمان اسلام ناب محمدی می گوید: این گفتمان حضرت امام است که نه تنها کدخدا و ژاندارمی برای جهان نمی‌پذیرد بلکه نظام سلطه را نیز رد می‌کند و امام این واقعیت را بیان می‌کنند و این سیاست را بارها اعلام کرده‌اند که به دنبال افزایش نفوذ اسلام و کاهش تاثیر نظام سلطه در جهان هستیم از دشمنی دشمنان نیز نمی‌هراسیم و بعد به صراحت اعلام می‌کند که به دنبال خشکاندن ریشه‌های رژیم صهیونیستی و تکثیر نظام نبوی و رسول‌الله (ص) هستیم.
اینها همگی ادبیات آشنایی است؛ شعار، تناقض، کلی گویی بیش از حد، سخنان بدون پشتوانه، ژست های ساده زیستانه و ... هرکس ذره ای حافظه اش او را یاری کند به راحتی به هشت سال پیش باز می گردد و با مرور این هشت سال می تواند بفهمد که روزی همه این جملات و کلمات و دیدگاه ها بر زبان کسی جاری شده است که امروز حتی در میان دوستان خویش نیز منزوی شده است. زمانی تمام این کلمات و عبارات را در تلویزیون و اخبار از زبان احمدی نژاد می شنیدیم و امروز فقط تصویری از احمدی نژاد در خبرها به مدت چند ثانیه دیده می شود؛ فقط در صورتی که لب خوانی بلد باشیم؛ می توانیم بفهمیم که، احمدی نژاد باز چه می گوید!