گم شده در یانکرز

کارگردان نمایش «گمشده در یانکرز» که این شب ها در مرکز آفرینش منشور هنر (سالن استاد فنی زاده) روی صحنه می رود ضمن ابراز خرسندی از فروش خوب این اثر خواهان حمایت جدی تر از تماشاخانه های خصوصی شد.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، سارا داروفروش در تشریح این اثر گفت: نمایشنامه «گمشده در یانکرز» نوشته نیل سایمون بسیار جذاب است و جوایز زیادی را کسب کرده و مضمون و محتوای پرکششی دارد و بعید نیست که بر دل مخاطب بنشیند. اگرچه این متن و قصه قدیمی و مربوط به دهه ۴۰ آمریکا است ولی معتقدم که کاملا با وضعیت امروز جامعه تعمیم پذیر است . متاسفانه هنوز هم بی مهری های درون خانواده ها و روابط خشک و خشن بین افراد خانواده مشهود است . به خصوص این که امروزه با ازدیاد فرهنگ استفاده از فضای مجازی ( البته به طور غلط ) فاصله ی بین اعضای خانواده و کمبود مهر و محبت و روابط فی ما بین ، بیشتر و بیشتر می شود . محبت و احساس درک متقابل بین والدین و فرزندان کمرنگ تر می شود و چالش های زیادی در تمام خانواده ها به خاطر همین بی محبتی ها وجود دارد که قابل انکار نیست .
کارگردان نمایش «گم شده در یانکرز» در ادامه می افزاید: تا آنجایی که می توانستم سعی کردم که به متن وفادار باشم و حتی کلمات و جملات را هم پس و پیش نکنم که هم به متن و هم به ترجمه وفادار باشم . البته متن این نمایشنامه طولانی است و برای اجرا حدودا ۲ ساعت زمان می برد و من بنا به فضای سالن و حوصله ی مخاطب امروز ، سعی کردم تا جایی که به بدنه ی نمایشنامه و قصه لطمه ای وارد نشود ، قسمت هایی از آن را حذف کنم . البته خوشبختانه این کار زیر نظر اساتید انجام شد و ضربه ای به نمایش و یا اصل متن وارد نشده است .
وی در ادامه با اشاره به استفاده از بازیگران خردسال گفت: البته در این مدت تغییر بازیگران، دشواری‌های کار اجرای صحنه ای و چالش دو نوجوانی که قرار بود از متن خوانی جدا شده و با میزانسن حرکت کنند کمی فضا را برایمان پیچیده تر کرد چون این دو نوجوان ۱۱ و ۱۳ ساله که نقش اصلی نمایش را به عهده دارند اولین تجربه جدی نمایش شان بود و نیاز به تمرین های جدی داشتیم.
مدیرداخلی تماشاخانه فنی زاده گفت: تلاش کردیم برای اجرای نمایش «گم شده در یانکرز» کاملا رئالیستیک با متن برخورد کنیم و از رنگ ها ، طراحی ، موسیقی و چیدمانی در صحنه و لباس ها و حتی گریم بازیگران استفاده کردیم. مساله حائز اهمیت این است که مخاطب خود را در دهه 40 میلادی آمریکا و خلال جنگ جهانی دوم احساس کند.
این کارگردان با اشاره ضمنی به تمرین 10 ماهه اعضای گروه، اضافه کرد: البته این دوره طولانی به این دلیل نبود که کار به قوام و درجه مطلوب نرسیده باشد بلکه ابتدا قرار بود زمان مدیریت پریسا مقتدی در تئاتر شهر اجرای مان در آن محل باشد ولی بنا به دلایلی این اتفاق ممکن نشد سپس برای تماشاخانه انتظامی بازبینی رفتیم اما بعد از جواب مثبت اولیه، گفتند بنا به صلاحدید شورای نظارت اینجا امکانش نیست و در نهایت من میزانسنم را بنا به سالن کوچکی که در فنی زادیم داشتیم فشرده کردم و با بضاعت مان سعی کردم شکل مطلوبی به کار دهم.
لزوم توجه جدی به تماشاخانه خصوصی
وی ضمن نام بردن از تماشاخانه های باران ، فنی زاده،ارغنون ، سه نقطه ، موج نو گفت: اگر تماشاخانه های خصوصی نباشند استعدادها سرخورده می شوند چون امکان اجرای همه نمایش ها در سالن های دولتی وجود ندارد. مجموعه هایی چون تئاترشهر و ایرانشهر به نسبت سالن کوچک ما خیلی شناخته شده تر هستند ولی ما هم دوست داریم فعالیت کنیم و وقتی بستری برای مان فراهم نیست و مافیایی پشت این قضایا وجود دارد مجبوریم در محل کوچکتری فعالیت کنیم و تلاش مضاعفی برای جذب مخاطب داشته باشیم.
داروفروش در انتهای سخنان خود تاکید کرد: ما فارغ التحصیلان رشته کارگردانی و بازیگری نیازمند توجه جدی تر اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم.گروه های جوان و پراستعداد زیادی درحال فعالیت هستند که به نوعی آینده سازان عرصه فرهنگ و هنر کشورمان خواهند بود. این که سالن های تئاتر معتبر که از امکانات خوبی بهره می برند در انحصار باقی بمانند اتفاق خوشایندی برای خانواده تئاتر نیست.من و همسرم شانس این که بتوانیم یک فضای هرچند کوچک و کم بضاعت را به عنوان سالن تئاتر داشته باشیم ، داشتیم ولی شاید همه ی جوانان علاقه مند ، متعهد و تحصیل کرده تئاتر این امکان را نداشته باشند
نمایش «گمشده در یانکرز» نوشته نیل سایمون و کارگردانی سارا داروفروش که هر شب ساعت ۲۰:۳۰ در تماشاخانه استاد فنی زاده روی صحنه می رود. قصه این نمایش داستان دو پسر بچه است که مجبور شدند برای مدتی پیش مادربزرگ خودشان زندگی کنند و در آنجا اتفاقاتی برایشان رقم می خورد.
گزارش : علی ودایع