عقب نشینی تلخ آقای رئیس جمهور!

روزنامه نیویورک تایمز نوشت: طرح کنگره توافق با ایران را متوقف نخواهد کرد، کنگره تلاش می کند در مذاکراتی که نقش مستقیم چندانی در آن ندارد، خود را وارد کند. با این حال توافق سنا با طرح نظارت کنگره بر توافق هسته ای، محدودیت قدرت اوباما را نشان می دهد.

 تصمیم فوری باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا برای امضای طرح اصلاح شده در مورد نظارت کنگره با توافق هسته ای ایران در حالی که پیش از این گفته بود آن را وتو خواهد کرد، عقب نشینی تلخی است.

کاخ سفید سعی می کند این عقب نشینی را این گونه توجیه کند که این طرح دو حزبی در مقایسه با پیش نویس اولیه آن کمتر قابل اعتراض است. اما سازش رئیس جمهور در مقابل اکثریتی که قدرت وتوی وی را خنثی می کردند نشان داد که حتی دموکرات ها نیز معتقد هستند که وی تند رفته است.

جنگ بر سر این که آیا کنگره خواهد توانست مانع هرگونه توافق هسته ای با ایران شود یا خیر فصل دیگری از یک نبرد اساسی میان قوای اجرایی و قانونگذاری در این کشور است. در بیست سال گذشته، روسای جمهور آمریکا نقش زیادی در شکل دادن امور داخلی و خارجی کشور داشته اند. بیل کلینتون بدون موافقت صریح کنگره با کوزوو وارد جنگ شد و جورج بوش نیز بدون رای قانونگذاران با ماندن نیروهای آمریکایی در عراق موافقت کرد.

در مورد اوباما نیز باید گفت وی در سال های آخر دوران ریاست جمهوری خود از قدرت اجرایی اش استفاده کرده و در بسیاری از موارد از همکاری با جمهوری خواهان سرکش خودداری کرده است. جمهوری خواهان می گویند که وی از قدرت خود سوء استفاده کرده است و طرح ایران از نظر آنها یک پیروزی برای ایجاد توازن است.

این فقط نظر جمهوری خواهان نیست که می گویند تصمیم اوباما برای پذیرفتن نقش کنگره در واقع تسلیم در مقابل مخالفان بوده است.

با این حال، این طرح توافق با ایران را متوقف نخواهد کرد کنگره تلاش می کند در مذاکراتی که نقش مستقیم چندانی در آن ندارد، خود را وارد کند.

اوباما این توافق را غیر الزام آور می داند که نیازی به تصویب سنا ندارد. بسیاری از توافقات با کشورهای خارجی در دهه های اخیر به همین شکل بوده است اما قانونگذاران می گویند این توافق مهمتر از آن است که بدون مداخله آنها انجام شود.