«مرگ چنین خواجه نه کاریست خُرد»

برای اهل نظر و آنانی که یک سر در کتاب و مطالعه و خواندن و ممارست دارند و یک دل در گرو رشد و اعتلای نام بلند و شکوهمند کهن دیار خود، شاید دردمندترین اتفاق ممکن آن باشد که در میانه همه خبرهای بد و نگران کننده که در طول روز شنونده آن است، در سوگ بزرگی از میان مفاخر ایران زمین بنشیند. در این میان آنانی که ورق به ورق خدمات بزرگان را با دقت نظر و عشق وافر خوانده‌اند، می‌دانند که رحلت یک اندیشمند و فرهیخته امری نیست که بتوان از کنارش به سادگی گذر کرد؛ چراکه جایگزینی برخی از این بزرگان به سختی میسر می‌گردد و گاهی هرگز امکان پذیر نیست. در این هنگامه «انگشت ندامت به دندان گزیدن» امری قطعی است، چرا که حسرت نبودنشان خراشی بر قلب و روحمان خواهد بود.
مرحوم «سیدجواد طباطبایی» در میان آن مفاخری است که عمر ارزشمند خود را همواره در راه اعتلای نام، فرهنگ و عزت ایران زمین قرار داد و سعی نمود با سلاح قلم، به پیشواز اهریمنانی برود که برای ذره ذره این ملک و میهن خواب‌های شومی دیده‌اند. او که همواره دغدغه ایران را داشت و دمی از یاد آن غافل نبود، همواره سعی نمود با نگارش آثار درخشان خود، خدمتی سترگ به فرهنگ، سیاست و زبان ایران زمین بنماید. و چه اندوه بار است که در میانه اخبار حزن انگیزی که این روزها می‌شنویم، خبر رحلت ابدی گوهری چنین دست نیافتی را دریافت کنیم. در روزگاری که دشمنان ایران زمین از هر ابزاری برای ایجاد چنددستگی و تفرقه میان آحاد مردم ایران در چنین گستره جغرافیایی استفاده می‌کنند، شاید رجوعی تاریخی به آثار ارزشمند دکتر سید جواد طباطبایی همان گوهری مثال زدنی باشد که بتوان با بهره گیری از سرچشمه معرفتی آن در مقابل هر منطق سست و بی مایه اهریمنان زمانه ایستاد. به همین منظور باید عنوان نمود مرگ او، می‌تواند آغازگر و ادامه دهنده راهی بس دشوار، نه تنها برای شاگردان او، که برای هر آن کسی باشد که حفظ تمامیت ارضی و اعتلای نام ایران را در ذهن و قلب خود پُر فروغ به امانت دارد. اما با بهره‌گیری از چنین آثار بزرگی، باکی به دل‌هایمان راه نداده و قدم‌هایمان را هرچه استوارتر بر زمین همت قرار می‌دهیم.
امروز فارغ از هر ایدئولوژی سیاسی چپ یا راست، بر همه ما فرض است که نگذاریم سنت ارزشمند «ایرانشهری» را که مرحوم طباطبایی دهه‌های متمادی برای نگارش آن خون دل‌ها خورد و در میان انبوهی از بی‌مهری‌های دوست و دشمن دمی از پای نایستاد و غم زمانه‌ای که در تمام این ایام بر وجود نازنینش تحمیل گشت، به دست نیستی و فراموشی بسپاریم. سنت طباطبایی و راهی که او طی کرد می‌تواند برای تک تک ما پیام‌آور رسالت مهم و خطیری باشد. درون مایه این پیام ارزشمند می‌تواند این باشد که با هر عقیده، مسلک و مرام، حراست و پاسداری از نام بلند ایران زمین را باید نصب العین خود ساخته و دمی از فکرش رها نگردیم.
پایان سخن آنکه غم از دست دادن فرهیخته‌ای چنین بزرگ، جامعه علوم سیاسی، علوم اجتماعی و فیلسوفان کهن دیار را در سوگی جانفرسا فرو بُرد، اما با خود عهد و پیمان می‌بندیم که پاسدار خدمات شایسته و شایان توجه فیلسوفان سیاسی سترگی همچون مرحوم دکتر سید جواد طباطبایی باشیم که در سایه پاسداشت آثار و همت مثال زدنی این بزرگان و ادامه راه مقدس آنها، مُلک و میهنمان از گزند بدسگالان همواره در امان خواهد ماند.