معیشت خانواده‌ها؛ هر روز دریغ از دیروز

گروه اقتصادی- عباس قاری: ضرب‌المثل «هر سال دریغ از پارسال» را اگر بخواهیم در مورد قدرت خرید مردم در ایران به کار ببریم باید آن را به صورت «هر روز دریغ از دیروز» به کار ببریم. چراکه سرعت رشد قیمتها و کاهش قدرت خرید مردم به حدی است که هر روز و هر هفته، خرید کالاهای اساسی و گذران معیشت مردم سخت تر می‌شود.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،هر چند آمارهای رسمی‌درباره نرخ تورم، اعدادی بین 40 تا 50 درصد را نشان می‌دهد اما تورم اقلام خوراکی بیش از 70 درصد تخمین زده شده و برای دهک‌های پایین جامعه، تورم اقلام خوراکی بسیار مهمتر و در زندگی و معیشت آنان بسیار تاثیرگذارتر است. بر اساس آمارهایی که تیرماه امسال، از سوی کارگروه رصد و پایش قیمت اقلام اساسی و پر مصرف بازار کشور در انجمن ملی حمایت از حقوق مصرف کنندگان منتشر شده قیمت اغلب اقلام خوراکی پرمصرف، رشدی به مراتب بیش از نرخ تورم رسمی‌را تجربه کرده است. برنج ایرانی 200 درصد، قیمت روغن نیمه جامد ۴.۵ کیلویی با ۲۴۱ درصد افزایش در یک سال گذشته به حدود ۳۴۵ هزار تومان رسیده است. قیمت روغن مایع آفتابگردان معمولی و سرخ کردنی ۳۶۷ و ۳۶۳ درصد افزایش یافته و به بیش از ۶۳ هزار تومان رسیده است. همچنین شاهد افزایش ۳۹ تا ۱۱۵ درصدی قیمت محصولات پروتئینی بوده ایم. قیمت ماکارونی ۵۰۰ گرمی‌نیز ۱۶۸ درصد افزایش یافته است. محصولات گروه لبنیات شامل انواع شیر، پنیر و کره نیز در یک سال گذشته بین ۷۸ تا ۱۵۲ درصد افزایش یافته؛ یعنی همان گروهی که به طور مستقیم روی سلامت مردم تاثیر دارد و گرانی آن تاثیرات منفی روی افزایش هزینه‌های بهداشت و سلامت در کشور خواهد داشت. افزایش قیمت گروه قند، شکر و چای نیز طی یک سال گذشته ۲۶ تا ۱۰۲ درصد بوده است. از بین انواع حبوبات نیز در یک سال گذشته قیمت عدس، لوبیا چیتی، نخود و لپه، به ترتیب ۸۴، ۶۸، ۶۴ و ۲۸ درصد افزایش یافته استغ یعنی اقلامی‌که بیشتر مورد استفاده دهکهای پایین جامعه بوده است. افزایش ۱۴۴ درصدی قیمت سیب زمینی، افزایش ۱۳۲ درصدی قیمت رب گوجه فرنگی و افزایش 100 درصدی قیمت پیاز را هم نمی‌توان نادیده گرفت. حتی قیمت دارو و نان که رئیس جمهور تاکید داشت گران نمی‌شود، در ماههای اخیر رشد کرده و بویژه در حوزه دارو، مشکلات فراوانی برای مردم ایجاد کرده است. رئیسی تیرماه گفته بود افزایش قیمت برخی کالاها را به سال بعد موکول کرده ایم! در یکی از مناطق مرکزی منتهی به جنوب تهران، به سراغ تعدادی از سوپرمارکتهای محلی رفتیم تا درباره آمار فروش آنها سوال کنیم. تمامی‌صاحبان سوپرمارکتها بدون استثنا از کاهش فروش اقلام خوراکی پرمصرف همچون لبنیات، تخم مرغ و حبوبات سخن گفتند. یکی از این افراد به خبرنگار «مردم سالاری» گفت: پیش از این روزانه بین 10 تا 12 عدد انواع مختلف ماست می‌فروختیم اما از وقتی که قیمت لبنیات افزایش پیدا کرده، فروش ما به یک سوم کاهش پیدا کرد. به همین دلیل تقاضای خرید خود را کاهش دادیم و تعدادکمتری ماست عرضه می‌کنیم که مجبور به مرجوع کردن آن نباشیم.
یکی دیگر از فروشندگان در سوپرمارکت دیگری می‌گفت: حبوبات و ماکارانی همواره از اقلام پرفروش ما بود. اما از اواخر پارسال با گران شدن حبوبات، تقاضا برای آن کاهش یافت و امسال هم شاهد تکرار چنین وضعیتی برای ماکارانی هستیم. مردم دیگر حتی توان خرید اقلامی‌اینچنین را هم ندارند؛ چه برسد به بستنی و کیک و شکلات و نوشابه.
خبرنگار ما در مغازه دیگری که فروشنده، پشت سر خود کاغذی با نوشته «نسیه نمی‌دهیم حتی به شما دوست عزیز» نصب کرده بود، با او همکلام شد. فروشنده گفت: باور کنید خودم هم خجالت میکشم چنین نوشته ای را زده ام. اما این چند ماه، آنقدر تقاضا برای نسیه اضافه شده بود که دیگر امکانش را نداشتم که نسیه بدهم .به هر حال ما هم مجبوریم پول اجناس را با شرکتها تسویه کنیم. مردم هم تقصیری ندارند...اینقدر وضعیت اقتصادی بد شده که ندارند حتی به اندازه شش ماه قبل خرج کنند. خودم هم ناراحتم از این وضعیت چون فروش ما هم کم شده. تا وقتی وضعیت اقتصادی بهتر نشود، اوضاع همین است و این هم به ضرر ماست و هم به ضرر خریداران. یکی از خریداران در یکی از همین مغازه‌ها به خبرنگار ما گفت: قبلا با صد هزار تومان کلی خرید می‌کردیم. اما الان با صد هز تومان نهایتا بتوانیم یک عدد ماست و یک بسته کوچک تخم مرغ بخریم. شیر را که خیلی وقت است از برنامه غذایی خودمان حذف کرده ایم. خودمان که جهنم...نگران بچه‌ها هستیم که با این وضع تغذیه، چه وضعیتی در پیش دارند.
پای درددل مردم و مغازه داران که بنشینیم همگی حرفهای زیادی برای گفتن دارند. اما تورم افسارگسیخته و گرانی‌های بی رویه، گویا نقطه پایانی ندارند. گزارش را با سخن یکی از مردم که در یکی از مغازه‌ها با خبرنگار ما صحبت کرد به پایان می‌رسانیم: آیا مسئولان تاکنون خودشان برای خرید به مغازه‌ها رفته اند تا این میزان تغییر قیمت را در طول شش ماه و یک سال ببینند؟