حقیقت در مورد «میزان رای ملت است» چیست؟

پایگاه خبری جماران: اخیراً برشی تصویری از برنامه تلویزیونی دست خط ارائه شده در تاریخ جمعه ششم خرداد ماه سال جاری در فضای مجازی دست به دست می شود که در آن مهمان برنامه جناب حجت الاسلام و المسلمین جلالی‌ نماینده مردم رفسنجان و دبیر کمیسیون فرهنگی مجلس محترم شورای اسلامی در اظهاراتی تعجب برانگیز چنین اظهار نظر کرده‌اند:
«جمله‌ای از حضرت امام که میزان رای مردم است می‌نویسند همه جا میزان رای مردم است خب ببیند قبلش چه بوده و بعد از آن چه بوده؟
این را اول انقلاب آمدند گفتند؛ آقا عده‌ای از این ملی مذهبی‌ها گفتند تا مردم رای ندهند چیزی قانونی نیست امام فرمودند در مقام چطور گفتند ما که می‌دانیم همه هستند، این رای را برگزار کنید. رای گیری کردند، جمهوری اسلامی با ۹۸/۲ درصد رای آورد...
امام فرمودند با (لحن خاص) شما که می‌گویید میزان رای مردم است، این هم رای مردم حالا ما بیاییم این را حمل کنیم که میزان رای مردم است؛ خوب اگر مردم رای دادند که مردم نماز نخوانند، مردم رای دادند ما اسلام نداشته باشیم، ما حجاب نداشته باشیم. اگر رای دادند ما باید بپذیریم این را؟»
 در این بیانات، از باب نابجا دیدن مطلب و نسبت غیر مستند به حضرت امام (س) و خلط مسائل تاریخی، تحریف و قلب وقایع تاریخی رخ داده است و در بیان نحوه برگزاری همه پرسی نظام جمهوری اسلامی هم بزرگترین تحریف در تاریخ انقلاب و هم نوعی بی‌حرمتی به شخصیت حضرت امام خمینی (س) آگاهانه و یا نا آگاهانه صورت پذیرفته است؛ از جمله :
۱ـ ترسیم صورت گرفته از حضرت امام (س)، نا خواسته ایشان را شخصیتی منفعل معرفی می‌کند که در عکس‌العمل جو سازی‌های افراد ملی مذهبی به صورت تاکتیکی و از سر ناچاری به همه پرسی نظام جمهوری اسلامی تن داده است که حالی که یکی از ویژگی‌های بارز و ممتاز خمینی بزرگ، شخصیت فعال و کنشگر آن عزیز بود که با تحول آفرینی‌های موج آفرین همه فعالان و نامداران سیاسی، مبارزات را در روند انقلاب اسلامی ناگریز به همراهی و تایید راه و روش خود می‌کرد ۲۰ مهر ۱۳۵۷ خط بیش از ۵ ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران که شکل حکومت دینی در قالب جمهوری اسلامی را وارد ادبیات سیاسی انقلاب کن و بارها در قبل از پیروزی ۲۲ بهمن ۵۷ این نظام را متکی به آرای عمومی معرفی نمود برای نمونه یک:
۱ـ ما خواهان استقرار از یک جمهوری اسلامی هستیم و آن حکومتی است متکی به آرای عمومی شکل نهایی حکومت با توجه به شرایط و مقتضیات کنونی جامعه ما، خود مردم تعیین شده خواهد شد (صحیفه امام، ج ۴، ص ۲۴۸، مصاحبه با خبرنگار روزنامه گاردین) 
۲ـ در جمهوری اسلامی زمامداران... دقیقا باید به آرای باید آرای عمومی در همه جا احترام بگذارند. (همان، ص۲۶۶. مصاحبه با خبرنگار روزنامه ایتالیایی پانزه سرا- ۱۱ آبان ۱۳۵۷) 
۳- چگونگی رژیم... پیشنهاد ما جمهوری اسلامی است... ما از طریق رفراندوم با ملت، یک جمهوری اسلامی تشکیل می دهیم. ( همان، ص ۳۳۴ مصاحبه با خبرنگار شبکه سی بی اس آمریکا مورخه ۱۵ آبان ۱۳۵۷)
۴- حکومت «جمهوری اسلامی» مورد نظر ما از رویه پیامبر اکرم (ص) و امام علی علیه السلام الهام خواهد گرفت و متکی به آرای عمومی ملت خواهد بود و شکل حکومت با مراجعه به آرای ملت تعیین خواهد گردید. (همان، ص ۳۳۴، مصاحبه با خبرنگار مجله عربی زبان المستقل ۱۵ آبان ۱۳۵۷)
۵- همچنین در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۵۷ در پیامی به ملت ایران به مناسبت روی کار آمدن دولت نظامی ازهاری از جمله اهداف مبارزه را «به پا داشتن حکومت جمهوری اسلامی مبتنی بر ضوابط اسلام، متکی به آرای ملت» اعلام می‌دارند. (همان ص ۳۴۹)
نمونه‌های متعدد دیگر به همین روشنی در رابطه نوع نظام مورد نظر حضرت امام و اصالت دادن به رای مردم در استقرار آن و نگاه زینت المجالسی به این رای و صد البته بدون جوسازی‌های پنداری گوینده محترم، در همین مواخذ و نیز مجلدات ۵ و۶ صحیفه امام قابل مشاهده است که بیانگر مراجعه بهی آراء عمومی و میزان بودن رای مردم در این فرایند است که حتی قبل از انقلاب ماه‌ها قبل از همه پرسی نوع نظام در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ با تاکید ابراز شده است.
 اما در زمینه مراجعه به آرای عمومی و برگزاری همه پرسی نوع نظام با دقت بر آنچه از تاکیدات مکرر حضرت امام مبنی مشاهده شد که درست بر خلاف اظهارات مهمان برنامه می باشد، شواهد متعدد دیگری در دست است که لااقل بیانگر به عدم اطلاع از جریانات وقایع می‌باشد در این زمینه توجه به نکاتی ایضاحا ضروری به نظر می‌رسد و آن اینکه:
حضرت امام خمینی در بعد از پیروزی انقلاب هم حتی بر خلاف سفارشات بسیاری سیاسی مردان مبنی بر عدم ضرورت برگزاری رفراندوم نظام اسلامی که با استناد به راهپیمایی‌ها متعدد مردم در پشتیبانی از نظرات حضرت امام برای نوع حکومت مطرح می‌شد و نیز عدم آمادگی ظاهری دولت نوپای موقت و اضافه بر آن شورش‌های کور منطقه‌ای توسط گروهک‌های ضد انقلاب و اخلال‌های متعدد در امور رفراندوم، تاکیدات مکرر آن بزرگوار مبنی بر در معرض آرای عمومی گذاشتن شکل نظام و سفارش به مردم: «همه شما باید رای بدهید، رای «جمهوری اسلامی»، نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد» (صحیفه امام، ج ۶،ص ۳۵۸) و نیز من توصیه می کنم که همینطور که خودم به جمهوری اسلامی رای میدهم، توصیه می‌کنم، تقاضا می‌کنم از شماها که شماها تماماً هم به جمهوری اسلامی نه یک کلمه ک نه یک کلمه زیاد رای بدهید» (صحیفه امام، ج ۶ ص ۴۲۶) جای شک و شبهه‌ای در ناصواب بودن اظهارات نامبرده باقی نمی گذارد، ضمنا خاطرات سیاسی اجتماعی مرحوم صادق طباطبایی که دست اندر کار اجرایی انتخابات همه پرسی نظام بود، دلیل دیگری بر انحرافات مطروحه در برنامه مذبور است. ایشان نقل می‌کند:
 قبل از برگزاری رفراندوم با توجه به مجموعه گرفتاری‌های ذکر شده و عدم آمادگی وزارت کشور برای گزارش کم و کیف کار به سفارش وزیر کشور «به قم به دیدار حضرت امام که پیوسته بر برگزاری همه پرسی تاکید داشتند رفتم و اوضاع نامساعد را که منظور وزیر کشور بود برای ایشان شرح دادم از ضمنا گفتم آقا، حالا که دنیای شما و رهبری شما را پذیرفته و به رسمیت شناخته است است چه نیازی به رفراندوم داریم؟ من مطمئن هستم اگر شما جمهوری اسلامی را به عنوان نظام سیاسی کشور اعلام کنید هم مردم ما و هم دنیا آن خواهند پذیرفت. ایشان در جواب گفتند الان نمی‌فهمید، ۵۰ سال دیگر خواهند گفت: با سوءاستفاده از احساسات مردم، نظام مورد نظر خود را تحمیل کردند. نه حتماً باید رای گیری شود و دقیقا تعداد مخالف و موافق تعیین شود» (خاطرات سیاسی اجتماعی دکتر صادق طباطبایی ج ۳ صفحه ۲۷۲)
 و چه خوب بود با همه ادعا باور داشتیم که «لا تعف ما لیس لک به علم و ابن السمع البصر و الفوآد کل اولئک کان عنه مسئولا. از آنچه که علم نداری پیروی مکن، چون گوش چشم و دل، همه این‌ها مورد بازخواست قرار خواهد گرفت. (اسرا/ ۳۶)
 ۳- طرح دستورالعمل «میزان رای مردم است» مربوط به برگزاری همه پرسی نظام جمهوری نمی‌باشد بلکه در ۲۵ خرداد ۱۳۶۰ یعنی بیش از یک سال و دو سه ماه بعد از همه پرسی برای نظام جمهوری اسلامی و بعد اینکه تقریباً همه نهادهای حکومتی با رای مستقیم با ما واسطه مردم شکل گرفته و قوه قضاییه لایحه قانون قرآنی قصاص را مطرح می‌کند و عده‌ای به ظاهر مدعیان روشنفکری با ادبیاتی عرب ادبیات سخیف ضمن محکوم کردن این طرح مردم را به راهپیمایی بر علیه آن دعوت می کنند. حضرت امام (س) بعد از تذکرهای مختلف و این که اگر قبول دارید که میزان رای مردم است بنابراین به خواست مردم تمکین کنید و عدم همراهی آن گروه‌ها با یک سخنرانی و با حضور مردم به غائله فیصله دادند (صحیفه امام ج ۱۴ ص ۴۵۴) و چنانکه ملاحظه می‌شود این استفاده نابجا و قلب واقعیت روشن تاریخی علاوه بر خطاهای اشاره شده در بالا، خود خطایی غیر قابل چشم پوشی دیگر است.
 ۳- اما «میزان رای ملت است» نیز مربوط به قضیه تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی از که در ۲۵ خرداد ۱۳۵۸ یعنی دو ماه و نیم بعد از ۱۲ فروردین و رفراندوم جمهوری اسلامی مطرح شده است و ربطی به یک رای‌گیری خاص ندارد. (صحیفه امام ج ۸ ص ۱۷۲).
طرح مطلب «اگر مردم به نماز نخواندن، بی حجابی یا نخواستن اسلام وضع این قبیل رای دادند،...» آنقدر دور از واقعیت و بی‌مقدار است که اگر جواب داده نشود بهتر است، هرچه متاسفانه بدبینی به مردم را القا می کند و مروج ضعیف جلوه دادن نقش و جایگاه مردم در نظامی است که با رشادت‌ها و شهامت‌ها و شهادت‌ها و رای خود آنان شکل گرفته و با فرهنگ حکومتی حضرت ما که مردم را صاحبان، حافظان و اصلاح کنندگان انحرافات نظام می‌داند، هیچ جایگاهی ندارد.
 و السلام و علی من اتبع الهدی