هزینه سازی با کلید واژه جهاد

مجلس انقلابی برای اثبات انقلابی بودن خود و با تاکید بر احیای روحیه جهادی در بودجه سال آینده مبلغ هزار میلیارد تومان برای جهاد تبیین  تخصیص داده بود که این امر واکنش رسانه ها و  فعالان فضای مجازی را در پی داشت. در نهایت رهبر انقلاب در سخنرانی در جمع  اعضای مجلس خبرگان، با صراحت مخالفت خود را با این نوع هزینه سازی و هدر دادن بیت المال اعلام کردند و مجلس نیز بودجه جهاد تبیین را حذف کرد. برخی از  نمایندگان مجلس که پدرسالارانه سلایق و نظرات خود را بر مصوبات مجلس اعمال میکنند  برای نمایش دغدغه مندی خود و بیان اینکه مجلس دوازدهم  از شیوه ای برتر و  فرا تر از دوره های گذشته در سیاستگذاری بهره می برد با  بهره گیری از کلید واژه هایی مقدس با چنین مصوبات غیر تخصصی هزینه سازی میکنند که در باطن امر چیزی جز  سهم خواهی از بودجه  برای حامی پروری و اهداف  باندی و جناحی  نیست که خوشبختانه رهبری به موقع از این هزینه سازی ممانعت کردند. بیان چند نکته در این خصوص حائز اهمیت است.
اصطلاح  جهاد تبیین از دو واژه جهاد به معنی عملی خالصانه و ایثار با گذشتن مومنان از مال و جان خود در راه خدا و تبیین به معنای روشنگری و بیان مسئله ای با استدلال تشکیل شده است. چنانچه در توصیف به وصف پدیده ای پرداخته میشود یا در تحلیل همه موارد شرح و توصیف و تبیین وجود دارد ولی در تبیین تاکید بر بیان مسئله با براهین عقلی و حجیت است. لذا دو موضوع انجام کاری خالصانه و در راه خدا بدون چشمداشت منافع شخصی و گروهی و نور افکنی در ظلمات و جهل با استدلال و برهان مورد نظر است. در سالهای گذشته با توجه به نفوذ رسانه ها در جامعه و تحولاتی که در جهان اسلام و تغییر سیاست کشورهای منطقه رخ داده است رهبر انقلاب  بر موضوع روشنگری و  تبیین به ویژه در بین جوانان و دانشجویان تاکید داشتند. ایشان معتقدند «اگر تبیین نباشد، فرصت برای اغواگری و گمراه‌سازی مردم توسط دشمن در عرصه‌های مختلف باز خواهد شد که تولید گروهک داعش یکی از نمونه‌های این مسئله در سالهای اخیر است. امروز به‌خاطر اینکه فریضه‌ی تبیین را ما درست انجام ندادیم، یک عده‌ای دچار گمراهی‌اند و به خیال اینکه برای اسلام دارند کار میکنند، علیه اسلام دارند کار میکنند». مسئله جنگ اوکراین و زیاده خواهی روسیه که برخی این تهاجم را به جنگ حق و باطل تفسیر میکنند و در شبکه های اجتماعی انتشار می دهند از آفات جهل  است که باید تبیین درستی انجام گیرد. با این توصیف چنین امری وظیفه انسانی و اخلاقی تریبون داران، صاحبان کلام و اهل قلم است تا جامعه را به حقایق و راستی نزدیک کنند و از اسارت در خرافات و توهم برهانند و بدون هزینه از جمع های خانوادگی و محافل دوستانه تا تجمعات سازماندهی شده عمومی قابل اجرا است. اینک پرسشی بزرگ به ذهن متبادر میشود که نمایندگان انقلابی بر چه اساسی چنین بودجه سنگینی برای این امر در نظر گرفته اند؟  و چگونه میتوان از تکرار چنین هزینه سازی ها و پول پاشی جلوگیری کرد؟ مبالغه و افراط در مقوله انقلابیگری و مدیریت جهادی از آسیبهای شعارگرایی و آرمانگرایی در جمهوری اسلامی است که خواسته یا ناخواسته هزینه های هنگفتی از خزانه ملت را هدر می دهد و در جای خود باید مورد دقت  و آسیب شناسی قرار گیرد. 
موضوع مهم دیگر تربیون داران جوانی که در راستای جهاد تبیین با استفاده از اصطلاحات پر طمطراق جنگ روایت ها و جنگ شناختی در چند سال گذشته اطلاعات راست و غلطی را در هم ترکیب کرده و با بیانی گاها متضاد در تریبونها تحویل مردم میدهند. این افراد که در واقع برخاسته از جریان اصولگرایی هستند و  وابستگی مالی و اطلاعاتی به برخی نهادها دارند جهاد به اصطلاح تبیینی آنان همیشه بر دو محور تمرکز دارد یکی نشانه شناسی و ایجاد ترس و توهم در بین مردم از تحولات جاری که بخشی از آن به مسئله ظهور مربوط می شود و این شیوه های پوپولیستی خود موجب راه حل خواستن مردم از این افراد است و در نهایت به وابستگی بیشتر فکری و عقیدتی به این افراد منجر می شود که بیشتر بر خرافه گرایی و تحریف واقعیات اهتمام دارند و در سخنانشان هیچ تبیینی به معنای استدلال  و واقع گرایی دیده نمی شود. دوم برچسب زدن و بدگویی و حذف جناح مقابل است. در این روش با تاکید بر یکتا انگاری، تنها راه نجات بشریت و سعادت را در سخنان خود و راهی که نشان می دهند خلاصه میکنند و بارها تحلیل های این افراد متوهمانه بوده و با روشن شدن واقعیت موجب سرخوردگی مخاطبین شده است.
نکته دیگری که در رابطه با این مسئله باید مورد توجه تصمیم گیران و سیاستگذاران قرار گیرد ایجاد ساختارهای اضافی در کنار تکثر نهاد ها و سازمانهای فرهنگی است. تعیین بودجه برای جهاد تبیین و اموری این چنینی بخش اضافی ساختار بروکراسی و نیروی انسانی حقوق بگیر و توسعه اداره ها و نهاد های جدیدی  را بر بدنه فربه دولت تحمیل میکند. این گونه مصوبات بر اندازه و هزینه های دولت می افزاید و در باطن اینگونه مصوبات ایجاد  ساختارهایی سلیقه ای در درون دولت است که تابع افراد خاص و صاحب نفوذ هستند و در بزنگاهها به ویژه دوران انتخابات به کمک آنان خواهند آمد.