وظایف دولت روی دوش ملت!

کشوری را متصور شوید که دارنده دومین ذخایر گاز طبیعی جهان و سومین ذخایر نفتی دنیاست. طبیعتا این طور به ذهن متبادر می‌شود که این کشور نه تنها مشکلی برای تامین مصارف گاز داخل کشور ندارد، بلکه یکی از بزرگترین صادرکنندگان گاز در دنیا نیز هست. حتما باعث تعجب خواهد شد اگر گفته شود کشور فوق‌الذکر نه تنها در زمره بزرگترین صادرکنندگان گاز جهان قرار ندارد بلکه در تامین گاز داخل کشور نیز به مشکل خورده است. ایران ما همان کشوری است که مشخصات آن در ابتدا آمد. همان کشوری که دارای دومین ذخایر گاز طبیعی جهان است اما چند روز است که به خاطر تامین گاز داخلی، دستور تعطیلی نصف کشور را صادر کرده‌اند تا بلکه بتوانند مصرف گاز خانگی را تامین کنند و علاوه بر قطع گاز پتروشیمی‌ها و کارخانجات و ادارات، کار به قطع مصارف خانگی نیز نرسد!
این روزها هم در فضای مجازی دو کلیپ در دو بازه زمانی متفاوت از وزیر نفت بازپخش می‌شود و هشتگ زمستان سخت اروپا مورد توجه قرار گرفته است. از کلیپ اول که جناب وزیر به فکر اروپاییان است و زمستان سخت را برای آنان پیش بینی می‌کند و دولت‌های آنان را سرزنش می‌کند تا کلیپ جدید که از مردم خواهش می‌کند دمای مناسب خانه را رعایت کرده و در مصرف گاز صرفه‌جویی کنند و البته از تجارب شخصی خود در منزل می‌گوید، فقط چند ماه فاصله است.
فعلا آنطور که پیداست هر مشکلی که در کشور پیش می‌آید، دولتی‌ها به دامن مردم حواله می‌دهند. هوا آلوده می‌شود می‌فرمایند که مردم رعایت کنند و از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند و در کنارش هم دعایی برای آمدن باد و باران داشته باشند اما همه خوب می‌دانیم مشکل اصلی کجاست. اجناس، ارز، طلا، مسکن و خودرو و... گران می‌شود، نهایت خلاقیت دولت این است که می‌فرماید قیمت‌ها حباب دارد، مردم نخرند. مشکل مسکن پیش می‌آید، دولت برخلاف وعده‌های قبلی می‌گوید که مردم خود بروند مسکن بسازند. مشکل در تامین انرژی کشور پیش می‌آید، دولت مردم را به صرفه‌جویی رهنمود کرده و در ادامه به تهدید قطع انرژی پر مصرف‌ها می‌پردازد و قس علی هذا. سوالی که پیش می‌آید این است که اگر قرار است مردم همه مشکلات کشور را خود حل کنند، پس این وسط دیگر نقش دولت چیست؟ البته منکر ارتباط دو سویه دولت - ملت نیستیم و تعالی هر جامعه‌ای در پی همبستگی دولت و ملت است اما زمانی که یک طرف تمام وظایف خود را به روی دوش طرف دیگر می‌اندازد، این یعنی یک جای کار می‌لنگد، یعنی فشار روی مردم روز به روز بیشتر شده و تبعات آن در قالب عصبانیت و خشونت نمود پیدا می‌کند. پیشنهاد می‌شود زین پس اعضای هیات دولت برای کشورهای غربی دلسوزی نکنند و تندروها را هم به دردسر هیزم جمع کردن برای اروپاییان نیندازند و برای مدت کوتاهی هم که شده نگاهی به اوضاع داخل کشور بیندازند بلکه این سرمای سخت را بگذرانیم و دل به آمدن بهار و نوآوری افکار مسئولین در آینده ببندیم.