شکست انقلاب مخملی صربستان در شب کريسمس

 گروه بين‌الملل – هديه گل محمدي: صدها معترض ضد دولتي عصر يکشنبه، هم‌زمان با تشديد خشونت‌هايي که رئيس‌جمهوري صربستان مداخله خارجي را عامل آن دانست و آن را تلاشي براي «انقلاب رنگي» خواند، تلاش کردند به مجلس شهر بلگراد نفوذ کنند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،معترضان صربستاني در حالي که درب شيشه‌اي پارلمان بلگراد را مي‌شکستند و شعار مي‌دادند «برو بيرون» و «اين صربستان است!»، مدعي شدند که قصد دارند نهادها را «آزاد» کنند.
بر اساس ويديوهاي منتشر شده از اين ناآرامي‌ها، پليس صربستان داخل ساختمان سنگر گرفت و در را با پشت و سپرهايشان نگه داشتند. دست‌کم دو افسر پليس در اين درگيري‌ها مجروح شدند. معترضان با پرتاب آجر از آنها مي‌خواستند ساختمان را ترک کنند و «در کنار مردم بايستند.» رادومير لازوويکا، نماينده مجلس ملي صربستان که رئيس مشترک جبهه چپ-سبز (ZLF) است، مدعي شد که مخالفان صرفا به دنبال «دفاع از نهادها» هستند و از «ژاندارمري و همه نيروهايي که از زور استفاده مي‌کنند خواست تا پناه بگيرند و به مردم اجازه دهند از بالکن مجلس صحبت کنند.» در حالي که معترضان به شکستن شيشه‌ها با چوب و تخريب اين ساختمان دولتي ادامه مي‌دادند، او گفت: «هيچکس خواهان آسيب يا خشونت نيست.»
پس از رسيدن نيروهاي کمکي پليس ضد شورش، مقامات به سرعت جمعيت را متفرق کردند و حداقل 35 «عامل محرک» را دستگير کردند. همچنين الکساندر ساپيچ، رئيس شوراي موقت بلگراد، ويديويي از عواقب اين رخداد را به اشتراک گذاشت که تخريب داخل و خارج ساختمان قانونگذاري صربستان را نشان مي‌دهد.
الکساندر ووجيچ، رئيس‌جمهوري صربستان از پليس به دليل مقاومت در برابر آنچه «حملات وحشيانه» خواند و همچنين تلاش براي «حفظ استقلال و حاکميت کشور» تمجيد کرد.
اعتراضات ضد دولتي روز يکشنبه، پس از آن در صربستان آغاز شد که اپوزيسيون، «حزب حاکم پيشرو صربستان» (SNS) را به «سرقت آرا» در جريان انتخابات پارلماني هفته گذشته متهم کرد. اين انتخابات منجر به پيروزي حزب حاکم بر ائتلاف «صربستان عليه خشونت» (SPN) شد که طرفدار اتحاديه اروپاست.
رئيس‌جمهوري صربستان به دنبال وقوع خشونت‌ها گفت: «امروز تلاشي براي تصرف نهادهاي دولتي به زور انجام شد... کساني که سوگند مبارزه با خشونت را مي‌خورند، نشان داده‌اند که اراذل واقعي هستند.»
ووجيچ که رهبري «حزب حاکم پيشرو صربستان» را بر عهده دارد، گفت که قبل از وقوع اين اتفاقات، از آنها مطلع شده بود. او در سخناني با اشاره به تحرکات معترضان گفت: «هيچ انقلابي در جريان نيست. هيچ چيزي به خواست آنها پيش نمي‌رود. کساني که (اپوزيسيون) سوگند مي‌خورند با خشونت مبارزه کنند، نشان داده‌اند که اراذل واقعي هستند.»
ووجيچ با استناد به گزارش‌هاي سرويس‌هاي اطلاعاتي خارجي، مدعي شد که اين اعتراض توسط قدرت‌هاي غربي حمايت مي‌شود که خواهان برکناري او به دليل روابط صميمانه‌اش با روسيه و امتناع از دست کشيدن از ادعاي صربستان در مورد کوزوو هستند.
او در ادامه از «سرويس‌هاي خارجي» که به نامشان اشاره‌اي نکرد، تشکر کرد که به سرويس‌هاي امنيتي صربستان اجازه دادند «دقيقا بدانند اراذل و اوباش واقعا به دنبال چه کاري هستند.»
بعد از الکساندر ووجيچ که بابت کمک سرويس‌هاي خارجي تشکر کرد، آنا برنابيچ، نخست‌وزير صربستان از سرويس‌هاي امنيتي روسيه که به بلگراد در مورد شورش‌هاي برنامه‌ريزي شده در پايتخت اين کشور هشدار داده بودند، قدرداني کرد.
نخست‌وزير صربستان گفت: «فقط مي‌توانم از شما تشکر کنم و اين احتمالاً مورد پسند غربي‌ها نخواهد بود. زماني که دولت صربستان تلاش کرد تا سطح هشدار را بالا ببرد، برخي گفتند که اين «روايت نادرست روس‌هاست که اخبار جعلي منتشر کنند.» اما اينطور نبود.» «ماريا زاخارووا» سخنگوي وزارت امور خارجه روسيه ضمن موافقت با اظهارنظرات «الکساندر ووجيچ»رئيس‌جمهوري صربستان، تاکيد کرد: تلاش‌هاي غرب‌جمعي براي متزلزل کردن وضعيت در صربستان با استفاده از روش‌هاي کودتاي «ميدان» در کي‌يف آشکار و واضح بود.
اصطلاح «انقلاب رنگي» يک واقعه اعتراضي را توصيف مي‌کند که توسط يک دولت غربي – معمولا ايالات متحده – تأمين مالي و سازماندهي مي‌شود. اين انقلاب‌ها با هدف سرنگوني رهبران مخالف منافع ايالات متحده، معمولا توسط سازمان‌هاي اطلاعاتي آمريکا حمايت و توسط مجموعه‌اي از سازمان‌هاي غيردولتي با بودجه ايالات متحده سازماندهي مي‌شوند.
در حالي که اين اصطلاح پس از «انقلاب رُز» در سال 2003 در گرجستان به طور گسترده‌اي شناخته شد، اولين استفاده موفقيت‌آميز از تاکتيک‌هاي انقلاب رنگي در سال 2000 در يوگسلاوي اتفاق افتاد، زماني که يک جنبش دانشجويي تحت حمايت ايالات متحده اسلوبودان ميلوسويچ را مجبور به استعفا کرد.
رئيس‌جمهوري صربستان پيشتر در اوايل همين سال در جريان اعتراضات «ضد خشونت» گفته بود: «صربستان از انقلاب‌هاي شما خسته شده است. صربستان از ورود کساني که تحت نفوذ خارجي هستند و نابود کردن هر چيزي که صربستاني است، خسته شده است.»